Thursday, December 31, 2009

Stone fox.

't Is ne keer iets anders, zo u dagen al studerend doorbrengen.

Elke morgen opstaan en ergens heen gaan om te studeren, in mijn geval de bibliotheek.
Thuis lukt dat toch allemaal niet, daar is er te veel afleiding, computer-, dutjes- en muziekgewijs.
Na dat opstaan is het dus studeren geblazen en dat tot het middageten en daarna tot het avondeten
en als ik dan nog even zin of motivatie heb studeer ik nog even door tot 's avonds laat.
Oftewel gewoon thuis oftewel in dat hip studentenhuis genaamd de therminal of kort weg "den thermi".
alhoewel dat dat daar nu ook zo goed niet gaat.

Zo kwam ik laatst na het eten rond acht uur toe en zag ik nog een laatste vrije plaatsje. Ik ging zitten en haalde mijn boeken uit. Zoals een echte voorbeeldige student.
Ik haalde mijn schrijfgerei boven (een stylo), keek nog even op mijn gsm om te zien hoe laat het was en hoe populair ik was (niet zo).
Tijd om er in te vliegen!
Dat ging even goed en ik leerde over interessante dingen die ik even niet kan opnoemen omdat ik bezig ben met andere dingen (het is oudjaar vandaag).

Toen zag ik dat er voor mij toch wel een schoonheid zat van het kaliber dat in u hoofd blijft steken en dat er voor zorgt dat ge aan niets anders meer kunt denken. Zo eentje met schone zwarte krulletjes, een schattig gezichtje en zo'n leuke uitdrukking op haar gezicht die zegt dat ze het allemaal niet meer zo goed snapt maar toch doorzet.
Weg concentratie natuurlijk.
Ik begon dus, af en toe opkijkend, te dromen over hoe wij samen weg zouden vluchten uit deze studiehel naar betere oorden waar het mogelijk is om zonder geld en zorgen, alleen met elkaar te leven.
Ik speelde met het idee om iets te vragen à la "Mag ik even uw fluostift lenen?" of "Tot hoe laat is de therminal open vandaag?" maar dat is allemaal nogal voorspelbaar en dus ging ik zeggen dat ze niet de enigste was die sukkelde met haar leerstof en dat ik met haar meeleefde.

Natuurlijk durfde ik dat allemaal niet en kwam er niets van in huis.
Na even een sigaret gerookt te hebben en beseft te hebben dat ik weer voor haar zat en dat er niet veel gestudeerd zou worden ging ik een kakske doen. Alsof al die zenuwen nog niet genoeg waren was ik nogal winderig van de stoverij die ik gegeten had.
Bon, ik zet mij na mijn behoefte gedaan te hebben terug op mijn gat en na vijf minuten neemt zij een pauze en ik besluit dat het tijd is om actie te ondernemen. Ik besluit dus om een briefje te schrijven en in haar pennenzak te steken en als ik er nu over nadenk, verdomme wat een dwaas idee! Bon, op mijn briefje stond er dus iets in de trend van :

Als de wereld omgekeerd was en de manier hoe jij me afleidt bevorderend zou werken voor mijn studies dan was ik er nu al lang door voor al mijn examens.
You're a stone fox!
en dan mijn telefoonnummer.

Dju toch...
Nog altijd niets gehoord.
Had ik haar maar gewoon aangesproken zoals normale mensen.
Of misschien heeft ze het minuscule briefje nog niet gezien en denkt ze nu ook: "Dju, waarom heb ik niets gezegd?".
Wie weet?