Tuesday, May 31, 2011

Patateractivisme

Na al die commotie rond de "patattenpolitie", de "frankensteinbintjes, de "aardappeloorlog", de "aardappelactivisten" en dergelijke wil ik ook even mijn zegje doen.

Ik vind het vooral spijtig. Spijtig dat er dingen vernield zijn geweest en dat daarmee wetenschappelijk onderzoek verhinderd is, spijtig dat het allemaal op zo'n antipathieke manier is moeten gebeuren. Zonde dat daar zo veel heisa rond veroorzaakt is, zonde dat die heisa eigenlijk door de FLM (Field Liberation Movement) zelf is veroorzaakt, dat zij en andere groene organisaties nu door velen bestempeld worden als stinkende hippes, werkschuw tuig enzovoort. Had die organisatie het nu eens op een vreedzame manier aangepakt en zo hun punt duidelijk gemaakt, dan was er niet, zoals nu, voorbij gegaan aan heel het punt van hun actie. En dat is dat we kritisch moeten zijn over de onafhankelijkheid van wetenschappelijk onderzoek. En over genetisch gemanipuleerde gewassen. Meer dan kritisch.

Sunday, May 29, 2011

Brompotten en echte democratie(?)

Sinds 15 mei is er een nieuwe beweging in Spanje. Democracia Real Ya heet die en ze eist een echte democratie waar geluisterd wordt naar wat de mensen te zeggen hebben. Een democratie waar er ook keuze is voor andere partijen buiten de PP (christelijk-conservatief) en de PSOE ("socialistisch"). Een democratie waar hoop is voor de toekomst en waar de politiekers aan de mensen denken en niet aan hun eigen zakken. Want de politiek zou toch moeten draaien om het lot van de mensen?

Na de reactie op deze beweging van Louis Tobback, een socialist(!) gelezen te hebben, ben ik ervan overtuigd dat België ook zo'n beweging nodig heeft. Tobback zei letterlijk dat we, de Europese jongeren, allemaal verwende nesten zijn en dat we niet mogen klagen omdat we het veel te goed hebben.

Louis Tobback moet zwijgen. De Spaanse jongeren hebben het helemaal niet goed: de werkloosheid onder jongeren bedraagt 40%; het onderwijs is ondermaats; de huurprijzen zijn duur enz... Waar de beweging volgens mij om draait is de bezorgdheid van jongeren over hun toekomst. Ze zijn bezorgd over het feit dat ze niet meer zullen kunnen leven zoals ze geleefd hebben. Ze zijn bezorgd over de gevolgen van een crisis veroorzaakt door een tiental hebzuchtige bankieren.

Als het zo verder gaat en ons lot in handen blijft van een vijftigtal politici dat een taalkwestie blijkbaar belangrijker vindt dan onze toekomst, awel, dan ben ik ook bezorgd. Er wordt liever gekwebbeld dan dat er echt actie ondernomen wordt. Vandaag las ik dat Freya Piryns, een groen!-politica, vindt dat bakfietsen ook op de rijbaan mogen rijden. Komaan zeg, waar zijn we mee bezig? Alsof er in dit land, waar mensen opgepakt en vervolgd worden omdat ze perfect eetbaar eten uit containers van supermarkten nemen, geen dringendere ecologische kwesties aan de orde zijn.

Louis en al die andere politici zouden dus beter eens luisteren naar wat de jongeren te zeggen hebben en wat hun bezielt. Dat iemand als Tobback, een 72 jaar oude brompot, burgemeester is van onze tweede grootste studentenstad gaat mijn petje te boven.

Louis, 't is niet omdat uw toekomst verzekerd is en u een mooi pensoentje zult genieten, dat wij niet aan onze toekomst mogen denken.

Tijd dus om ook verontwaardigd te zijn!

Tuesday, January 18, 2011

En ik geef toe

gij hoer
mij zo verleiden
't zou echt niet mogen
verboden moeten worden

ik zit hier maar
en dan lonkt gij
zo verleidelijk
naar mij
en ik geef toe

je hoeft zelfs niet te lonken
ik kom naar je toe
zomaar
ik snap het zelf niet
ik kom naar je toe zoals een mug
die bloed ruikt

mocht je nu nog schone benen hebben
of zo van dat wilde krulhaar
of een mooie lach
of lekker ruiken
niets van dat
en ik geef toe
elke keer maar weer

maar nee je bent een sleazy hoer
zonder stijl
die gratis en voor niets doet wat je wil
wanneer je wil en zoveel je wil
en oh ja, vol inhoud

maar zo leeg,

dat internet.

Alignatie

hier zit ik weer
voor het raam
voor mij uit te staren

't interesseert me niet
alignatie of zo
wat het is
en de problemen die erbij komen
't kan me niet schelen
echt niet

geef mij maar een schoon lied
van een eenzaat
en zijn hete blonde griet
die alleen maar wil spelen

voor de rest niets.

Monday, January 17, 2011

Charles Bukowski

my friend william


my friend William is a fortunate man:
he lacks the imagination to suffer

he kept his first job
his first wife

can drive a 50,000 miles
without a brake job

he dances like a swan
and has the prettiest blank eyes
this side of El Paso

his garden is a paradise
the heels of his shoes are always level
and his handshake is firm

people love him

when my friend William dies
it will hardly be from madness or cancer

he'll walk right past the devil
and into heaven

you'll see him at the party tonight
grinning
over his martini

blistful and delightful
as some guy
fucks his wife in the bathroom.

te lui

wil naar buiten
wil terug naar binnen
wil buiten de wereld veranderen
want zo gaat dat niet meer e
ja ge kent da wel
revolutie enzo
blabla
te lui

wil ne keer iets zots doen
wil naar de maan
wil samen op de moto
tien miljoen
repeteren
verliefd zijn
te lui

wil dansen met alle vrouwen in de wereld
tegelijkertijd
in zo ne zotte discotheek me lichtjes
me muziek die ik zelf kies
kleedjes
met bloemetjes op
en schuddende kontjes in
te lui

maar zie mij hier
met de neus in de boeken
kennis opdoen
nieuwe dingen leren
en opeens

te lul.

Tuesday, February 9, 2010

Vrienden en vriendinnen en een overwinteringsoord voor ouwe meetjes.

Soms kunnen dingen wel eens anders lopen dan verwacht.

Zo vertrokken ik en twee vrienden naar Valencia om een vriendin van een van mijn twee vrienden te bezoeken die daar veel vrienden en vriendinnen heeft en dan vooral Zweedse en vooral vriendinnen (onze fantasie sloeg al op hol natuurlijk, een combinatie van blond, rondborstig, schaarsgekleed en veel zorgde voor explosieve resultaten in onze verbeelding).
Zogezegd konden we slapen in het huis van al die vrienden en vriendinnen maar het bleek dat al die vrienden en vriendinnen een baas hadden die hun niet zo grote vriend was en die vond dat niet zomaar alle vrienden en vriendinnen in dat huis mochten slapen.

Spijtig!
Dan maar op zoek naar een andere slaapplaats. Die hebben we dan gevonden in een jeugdherbergske in de buurt. We werden wel nog een paar keer uitgenodigd in het vriendenhuis waar wij elke keer toch wel een mooie tijd hadden maar waar die combinatie van in ons hoofd toch niet zo explosief leek als verwacht. Wel leerde een van ons zijn Zweedse vriendin van destijds terug beter kennen waardoor we daar toch nog een paar gratis nachtjes konden doorbrengen.

Na een paar dagen in Valencia, een mooie, levendige stad, hadden we het wel gezien en besloten we om eens iets "vree zot" te doen. We besloten naar Barcelona te liften om mijn nonkel die daar woont te bezoeken.
Natuurlijk was dit plan niet echt realistisch aangezien we bitter weinig tijd hadden en Barcelona toch wel eventjes op een 773 kilometer van Valencia ligt.
Dan maar naar Alicante! Een hippe, jonge blablabla stad aan de kust onder Valencia.
Wat bleek? Dat was verdomme ook veel te ver en ten einde raad zochten we naar een alternatief tot we tussen Valencia en Alicante opeens Benidorm zagen staan.

We keken even alledrie in elkaars ogen en zagen in een ogenblik dat het goed was. Benidorm? Logisch!!



Zo stonden wij daar dus aan de kant van de weg.
Ten eerste lift er in Spanje bijna niemand en ten tweede wie lift er nu, drie jonge dudes zijnde, naar Benidorm?
Gelukkig nam er een brave garagist die in Alicante ging werken ons mee. Hij liet ons achter aan een tankstation. Daar viel de politie ons even lastig omdat we, zo vermoed ik, zo goed gezind waren en zo actief bezig waren met een voetbal dat het wel verdacht moest zijn. Zoiets kan wel eens fataal zijn voor Hollandse vrachtwagenchauffeurs die toevallig passeren. Dat heeft een negatief effect op hun gemoed.

Aan dat tankstation begonnen wij daar nu toch wat truukskes à la een driedubbele salto gevolgd door een flikflak geland in kleermakerszit te doen, dat het niet lang meer kon duren voor we daar weg waren. En ja daar kwam, als uit de hemel dwarrelend op een wolkje, een lange oranje camion met, u raadt het nooit, twee Roemeense coureurs. Hun team was gaan trainen in Benidorm en zij kwamen achter. Zoals Belgische coureurs dus gaan trainen in Monaco, zo gaan Roemeense coureurs trainen in Benidorm...

Op naar Benidorm, dus!

Wij wisten wel een beetje hoe dat daar ging zijn en ik was er ooit eens geweest toen ik klein was om een vriend van mij zijn opa en oma te gaan bezoeken maar dat het werkelijk zo erg ging zijn daar hadden we echt geen idee van.
Stel u Blankenberge voor (marginaal en vol ma dan ook vol met oude mensen) maar dan in 't kwadraat, maal duusd!

Wij hebben daar dus doldwaze avonturen meegemaakt. Zo hebben wij Chuck Norris in 't Spaans gezien in een cheap hotelletje met een gekke Indische heks als bazin (inderdaad zo een met een lange neus met daarop een dikke wrat). Zo hebben wij een nacht doorgebracht in een discotheek met veel dikke Hollandse marginale wijven met dikke bollen (neen, dat is niet positief!), een lokaal meisje met roze haar en haar Filipijnse bassistenvriend die nogal op een indiaan leek en een basketter van twee meter. Ook hebben wij in ons marcelleke op 't strand gevoetbald (in januari!), tapas gegeten in een echte tapasbar (in Benidorm!) en een oude doch levendige kerel met zijn band CCR zien coveren in een hawaïhemd en een cowboyhoed. Ja wadde, dadde!

Wij waren op 't einde dus heel blij dat wij in Benidorm waren maar hadden na ons retourticket gezien te hebben en na wat motregen gevoeld te hebben op onze ongewassen haren er toch wel genoeg van.
Hop hop, op naar de autostrade!

En daar stonden we weer.
Maar, zo bleek, oude en overwinterende mensen zijn niet zo happig op actieve, goedlachse knapen. Spijtig!

Na vijf uur in de motregen (echt MOTregen, verdomme!) te hebben gestaan besloten we dan maar om een busje te nemen richting Valencia. Terwijl wij Benidorm uitvoerig aan het vervloeken waren, stapten wij dus de bus op en vielen daar als een blok in slaap en voor we het wisten stonden we weer in de grote stad.
De rest is minder relevant.

Dus, Benidorm, op een anekdotische, eerder bizarre, op leeftijd zijnde en geblondeerde wijze kan u wel tellen, ja!