Zo vertrokken ik en twee vrienden naar Valencia om een vriendin van een van mijn twee vrienden te bezoeken die daar veel vrienden en vriendinnen heeft en dan vooral Zweedse en vooral vriendinnen (onze fantasie sloeg al op hol natuurlijk, een combinatie van blond, rondborstig, schaarsgekleed en veel zorgde voor explosieve resultaten in onze verbeelding).
Zogezegd konden we slapen in het huis van al die vrienden en vriendinnen maar het bleek dat al die vrienden en vriendinnen een baas hadden die hun niet zo grote vriend was en die vond dat niet zomaar alle vrienden en vriendinnen in dat huis mochten slapen.
Spijtig!
Dan maar op zoek naar een andere slaapplaats. Die hebben we dan gevonden in een jeugdherbergske in de buurt. We werden wel nog een paar keer uitgenodigd in het vriendenhuis waar wij elke keer toch wel een mooie tijd hadden maar waar die combinatie van in ons hoofd toch niet zo explosief leek als verwacht. Wel leerde een van ons zijn Zweedse vriendin van destijds terug beter kennen waardoor we daar toch nog een paar gratis nachtjes konden doorbrengen.
Na een paar dagen in Valencia, een mooie, levendige stad, hadden we het wel gezien en besloten we om eens iets "vree zot" te doen. We besloten naar Barcelona te liften om mijn nonkel die daar woont te bezoeken.
Natuurlijk was dit plan niet echt realistisch aangezien we bitter weinig tijd hadden en Barcelona toch wel eventjes op een 773 kilometer van Valencia ligt.
Dan maar naar Alicante! Een hippe, jonge blablabla stad aan de kust onder Valencia.
Wat bleek? Dat was verdomme ook veel te ver en ten einde raad zochten we naar een alternatief tot we tussen Valencia en Alicante opeens Benidorm zagen staan.
We keken even alledrie in elkaars ogen en zagen in een ogenblik dat het goed was. Benidorm? Logisch!!
Zo stonden wij daar dus aan de kant van de weg.
Ten eerste lift er in Spanje bijna niemand en ten tweede wie lift er nu, drie jonge dudes zijnde, naar Benidorm?
Gelukkig nam er een brave garagist die in Alicante ging werken ons mee. Hij liet ons achter aan een tankstation. Daar viel de politie ons even lastig omdat we, zo vermoed ik, zo goed gezind waren en zo actief bezig waren met een voetbal dat het wel verdacht moest zijn. Zoiets kan wel eens fataal zijn voor Hollandse vrachtwagenchauffeurs die toevallig passeren. Dat heeft een negatief effect op hun gemoed.
Aan dat tankstation begonnen wij daar nu toch wat truukskes à la een driedubbele salto gevolgd door een flikflak geland in kleermakerszit te doen, dat het niet lang meer kon duren voor we daar weg waren. En ja daar kwam, als uit de hemel dwarrelend op een wolkje, een lange oranje camion met, u raadt het nooit, twee Roemeense coureurs. Hun team was gaan trainen in Benidorm en zij kwamen achter. Zoals Belgische coureurs dus gaan trainen in Monaco, zo gaan Roemeense coureurs trainen in Benidorm...
Op naar Benidorm, dus!
Wij wisten wel een beetje hoe dat daar ging zijn en ik was er ooit eens geweest toen ik klein was om een vriend van mij zijn opa en oma te gaan bezoeken maar dat het werkelijk zo erg ging zijn daar hadden we echt geen idee van.
Stel u Blankenberge voor (marginaal en vol ma dan ook vol met oude mensen) maar dan in 't kwadraat, maal duusd!
Wij hebben daar dus doldwaze avonturen meegemaakt. Zo hebben wij Chuck Norris in 't Spaans gezien in een cheap hotelletje met een gekke Indische heks als bazin (inderdaad zo een met een lange neus met daarop een dikke wrat). Zo hebben wij een nacht doorgebracht in een discotheek met veel dikke Hollandse marginale wijven met dikke bollen (neen, dat is niet positief!), een lokaal meisje met roze haar en haar Filipijnse bassistenvriend die nogal op een indiaan leek en een basketter van twee meter. Ook hebben wij in ons marcelleke op 't strand gevoetbald (in januari!), tapas gegeten in een echte tapasbar (in Benidorm!) en een oude doch levendige kerel met zijn band CCR zien coveren in een hawaïhemd en een cowboyhoed. Ja wadde, dadde!
Wij waren op 't einde dus heel blij dat wij in Benidorm waren maar hadden na ons retourticket gezien te hebben en na wat motregen gevoeld te hebben op onze ongewassen haren er toch wel genoeg van.
Hop hop, op naar de autostrade!
En daar stonden we weer.
Maar, zo bleek, oude en overwinterende mensen zijn niet zo happig op actieve, goedlachse knapen. Spijtig!
Na vijf uur in de motregen (echt MOTregen, verdomme!) te hebben gestaan besloten we dan maar om een busje te nemen richting Valencia. Terwijl wij Benidorm uitvoerig aan het vervloeken waren, stapten wij dus de bus op en vielen daar als een blok in slaap en voor we het wisten stonden we weer in de grote stad.
De rest is minder relevant.
Dus, Benidorm, op een anekdotische, eerder bizarre, op leeftijd zijnde en geblondeerde wijze kan u wel tellen, ja!
